Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej we Wrocławiu

05.12 2014

Świadczenia dla osób z niepełnosprawnościami

  Niepełnosprawnik Likwidowanie barier funkcjonalnych Dofinansowanie do turnusu rehabilitacyjnego Dofinansowanie zaopatrzenia w sprzęt rehabilitacyjny Dofinansowanie zaopatrzenia w przedmioty ortopedyczne i środki pomocnicze Warsztaty Terapii Zajęciowej Środowiskowe Domy Samopomocy Dofinansowanie usługi tłumacza języka migowego lub tłumacza-przewodnika dla osoby niepełnosprawnej Podstawa prawna Współpraca z organizacjami pozarządowymi przy zadaniach publicznych obejmujących rehabilitację społeczną osób z niepełnosprawnościami Aktualności dla osób niepełnosprawnych „SamoDzielni – edycja 2” – Mieszkanie Wytchnieniowe Świadczenie wspierające wypłacane przez ZUS   RODO

Formy pomocy

Marcin Kliński

05.12 2014

Przeciwdziałanie przemocy w rodzinie

W dniu 27 kwietnia 2011  roku  w siedzibie MOPS we Wrocławiu przy ul. Strzegomskiej 6  odbyło się pierwsze posiedzenie  Zespołu Interdyscyplinarnego  powołanego Zarządzeniem NR 887/11 Prezydenta Wrocławia z dnia 1 kwietnia 2011 roku w sprawie powołania Zespołu Interdyscyplinarnego ds. Przeciwdziałania Przemocy w Rodzinie (z późn. zm.) w związku z uchwałą nr LVI/1715/10 Rady Miejskiej Wrocławia  z dnia 4 listopada 2010 roku w sprawie określenia trybu i sposobu powoływania i odwoływania członków Zespołu Interdyscyplinarnego ds. Przeciwdziałania Przemocy w Rodzinie oraz szczegółowych warunków jego funkcjonowania (Dziennik Urzędowy Województwa Dolnośląskiego z 15 grudnia 2010 r. Nr 237, poz.4026.) oraz ustawą z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie (Dz.U Nr 180, poz.1493 z późn. zm.)   POMOC DLA DOZNAJĄCYCH PRZEMOCY - KLIKNIJ WSKAZÓWKI DO PRACY INTERWENCYJNEJ Z DZIEĆMI - OFIARAMI PRZEMOCY  Poradnik dla ofiar przemocy domowej w czasie epidemii koronawirusa” Zapoznaj się z treścią klikając w zdjęcia poniżej !  Więcej o Zespole Interdyscyplinarnym oraz  sposobie postępowania w sytuacjach przemocy przeczytasz klikając w link poniżej: Wrocławska Kampania Przeciwdziałania Przemocy !   Do głównych zadań Zespołu Interdyscyplinarnego ds. Przeciwdziałania Przemocy w Rodzinie należy w szczególności: 1) opracowanie  założeń   do  gminnego   programu   przeciwdziałania przemocy w rodzinie; 2) wskazywanie priorytetów w zakresie  przeciwdziałania  przemocy  w rodzinie na terenie Wrocławia; 3) składanie   zawiadomień    o    podejrzeniu   popełnienia  czynów określonych w art. 2 pkt 2 ustawy  o przeciwdziałaniu  przemocy w rodzinie; 4) współdziałanie  z  jednostkami  organizacyjnymi  Wrocławia   oraz innymi   podmiotami   przy   realizacji   zadań    związanych   z przeciwdziałaniem przemocy w rodzinie; 5) inicjowanie badań, diagnoz,  ekspertyz  w  zakresie  problematyki przemocy w rodzinie; 6) inicjowanie   przedsięwzięć    mających   na   celu   zwiększenie skuteczności działań  związanych  z przeciwdziałaniem  przemocy w rodzinie; 7) wskazywanie potrzeb w zakresie tworzenia nowych lub  modernizacji istniejących miejsc pomocy; 8) wypracowanie  procedur  interwencji  kryzysowej   wobec  ofiar  i sprawców przemocy oraz opracowanie strategii postępowania; 9) prowadzenie  banku  informacji   o  działających   we   Wrocławiu instytucjach  i  organizacjach   udzielających   pomocy  rodzinom dotkniętych przemocą domową; 10) współpraca  z  mediami   w   celu   upowszechniania   informacji dotyczących przemocy w rodzinie  oraz przeciwdziałania przemocy w rodzinie; 11) tworzenie  grup  roboczych   w  celu   rozwiązywania   problemów związanych z wystąpieniem  przemocy  w rodzinie  w indywidualnych przypadkach. Zespół Interdyscyplinarny ds. Przeciwdziałania Przemocy w Rodzinie ul. Rydygiera 43a 50-248 Wrocław tel. 71 78 23 591 e-mail: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript. document.getElementById('cloak29a0551a055c3b48ad7049c2f7ff2369').innerHTML = ''; var prefix = 'ma' + 'il' + 'to'; var path = 'hr' + 'ef' + '='; var addy29a0551a055c3b48ad7049c2f7ff2369 = 'zespol.interdyscyplinarny' + '@'; addy29a0551a055c3b48ad7049c2f7ff2369 = addy29a0551a055c3b48ad7049c2f7ff2369 + 'mops' + '.' + 'wroclaw' + '.' + 'pl'; var addy_text29a0551a055c3b48ad7049c2f7ff2369 = 'zespol.interdyscyplinarny' + '@' + 'mops' + '.' + 'wroclaw' + '.' + 'pl';document.getElementById('cloak29a0551a055c3b48ad7049c2f7ff2369').innerHTML += ''+addy_text29a0551a055c3b48ad7049c2f7ff2369+'';

Formy pomocy

Monika Wodejko

05.12 2014

Poradnictwo na odległość

Przepraszamy strona w budowie.

Formy pomocy

Marcin Kliński

05.12 2014

Piecza zastępcza instytucjonalna

Przepraszamy, strona w budowie.

Formy pomocy

Marcin Kliński

05.12 2014

Piecza zastępcza

  Na tej stronie znajdziesz najważniejsze informacje o pieczy zastępczej. Piecza zastępcza to bardzo ważna część systemu wspierania dzieci pozbawionych opieki rodziców biologicznych. Rodzice zastępczy dają dzieciom miłość, bliskość, bezpieczeństwo i dom. Dzięki temu dzieci, porzucone, samotne, czasem chore, mają szansę na możliwie zdrowy rozwój i szczęśliwsze życie. Co to jest piecza zastępcza Piecza zastępcza to forma opieki nad dziećmi pozbawionymi wsparcia rodziców biologicznych. Piecza zastępcza dzieli się na: pieczę rodzinną czyli rodzicielstwo zastępcze (dzieci przebywają pod opieką rodzin) pieczę instytucjonalną (dzieci przebywają w placówkach opiekuńczo-wychowawczych) Czym różni się rodzicielstwo zastępcze od adopcji Rodzicielstwo zastępcze i adopcja to dwie różne formy wspierania dzieci, które nie mają opieki rodziców biologicznych. Adopcja jest stała a rodzice adopcyjni przejmują wszystkie funkcje rodziny biologicznej. Zmienia się akt urodzenia dziecka. Rodzice adopcyjni ponoszą wszelkie wydatki związane z wychowywaniem i mają pełną władzę rodzicielską nad przysposobionym dzieckiem. Rodzina zastępcza jest tymczasowa, formalnie trwa do osiągnięcia pełnoletności lub zakończenia kształcenia się wychowanka. Rodzice zastępczy opiekują się dzieckiem w czasie, gdy nie mogą zrobić tego rodzice biologiczni, dbają o wychowanie i wykształcenie, a także o utrzymanie kontaktów z rodziną biologiczną. Jeśli sąd tak zdecyduje, rodzice zastępczy mogą być także opiekunami prawnymi, jednak co do zasady prawa do decydowania o niektórych kwestiach mają rodzice biologiczni. Rodzice zastępczy otrzymują wsparcie finansowe w związku z funkcją, którą pełnią. Kiedy dzieci trafiają do pieczy zastępczej Dzieci trafiają do rodzin zastępczych, gdy ich dobro jest zagrożone. Decyzję o tym podejmuje sąd opiekuńczy. Umieszczenie dziecka w pieczy powinno jednak nastąpić dopiero po wyczerpaniu wszystkich form pomocy rodzicom biologicznym, które opisują przepisy o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej. Postanowienie sądu Orzeczenie sądu zapada w formie postanowienia, które jest skuteczne i wykonalne z chwilą ogłoszenia. Rodzaje zarządzeń sądu opiekuńczego Sąd może zarządzić umieszczenie dziecka: w rodzinie zastępczej; w rodzinnym domu dziecka; w instytucjonalnej pieczy zastępczej; W wyjątkowych przypadkach sąd może także powierzyć tymczasowo pełnienie funkcji rodziny zastępczej osobom, które nie spełniają określonych w przepisach warunków, zarządzić umieszczenie dziecka w zakładzie opiekuńczo-leczniczym, pielęgnacyjno-opiekuńczym lub zakładzie rehabilitacji leczniczej Szczególne wypadki – umowa W sytuacjach pilnej konieczności dziecko może zostać umieszczone w rodzinnej pieczy zastępczej na podstawie umowy zawartej między rodziną zastępczą lub osobą prowadzącą rodzinny dom dziecka a starostą powiatu, w którym mieszkają opiekunowie zastępczy (Wrocław to miasto na prawach powiatu, więc starostą jest prezydent miasta). Do kiedy dziecko przebywa w pieczy zastępczej Dziecko jest objęte pieczą zastępczą do czasu, gdy będzie mogło wrócić do rodziców biologicznych lub będzie mogło zostać adoptowane (jego sytuacja prawna zostanie uregulowana). Chociaż, co do zasady, piecza zastępcza jest tymczasowa, w praktyce często się zdarza, że dzieci przebywają w rodzinach zastępczych lub placówkach opiekuńczo-wychowawczych do czasu uzyskania pełnoletności (samodzielności). Prawa i obowiązki osób opiekunów zastępczych Najważniejsze obowiązki i prawa wynikające z bycia opiekunem zastępczym to: wychowanie i reprezentowanie dziecka; dochodzenie świadczeń przeznaczonych na zaspokojenie jego potrzeb (w tym alimentów). Pozostałe obowiązki i prawa wynikające z władzy rodzicielskiej należą do biologicznych rodziców dziecka. W sytuacji, gdy rodzice dziecka umieszczonego w pieczy zastępczej mają ograniczoną władzę rodzicielską, to nadal przysługuje im prawo do decydowania o istotnych dla dziecka sprawach, np. : wyrażenie zgody na leczenie lub przeprowadzenie zabiegu; zwrócenie się do sądu o wyrażenie zgody na odrzucenie w imieniu dziecka spadku i odrzucenie go w jego imieniu, złożenie wniosku o orzeczenie o niepełnosprawności; złożenie wniosku o wydanie paszportu czy dowodu osobistego. Opieka prawna Osoby, które jednocześnie pełnią funkcję opiekuna zastępczego i opiekuna prawnego, mogą podejmować decyzje w istotnych sprawach dotyczących osoby dziecka bez zgody sądu. Opieka prawna jest ustanawiana, gdy rodzice zostali pozbawieni władzy rodzicielskiej i nie mogą decydować już o istotnych dla dziecka sprawach. Świadczenia dla rodziców zastępczych i dzieci pod ich opieką Alimenty Rodzina zastępcza, osoba prowadząca rodzinny dom dziecka oraz dyrektor placówki opiekuńczo-wychowawczej są uprawnieni do dochodzenia alimentów od rodziców na rzecz dziecka. Świadczenia rodzinne Opiekunom zastępczym przysługuje prawo do świadczeń rodzinnych (które jednocześnie nie przysługuje rodzicom biologicznym dzieci umieszczonych w pieczy zastępczej). Renta rodzinna Do renty są uprawnione między innym przyjęte na wychowanie i utrzymanie przed osiągnięciem pełnoletności wnuki i rodzeństwo. Zasiłek macierzyński Zasiłek macierzyński przysługuje osobie ubezpieczonej, która przyjęła na wychowanie w ramach rodziny zastępczej (z wyjątkiem rodziny zastępczej zawodowej), dziecko w wieku do 7. roku życia. Ubezpieczenie zdrowotne Opiekun zastępczy ma również obowiązek zgłosić dziecko, którym się opiekuje do ubezpieczenia zdrowotnego.

Formy pomocy

Marcin Turek

05.12 2014

Pomoc dla uchodźców

Początek formularza Dół formularza Pomoc dla uchodźców Uprawnienia cudzoziemców i uchodźców do korzystania ze świadczenia z pomocy społecznej.   Podstawa prawna: Ustawa z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej – j.t. Dz.U. z 2015 r., poz. 163  z późn. zm., (dalej jako u.p.s.) Ustawa z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach – j.t. Dz.U. z 2013 r., poz. 1650 z późn. zm. (dalej jako u.c.) Ustawa z dnia 13 czerwca 2003 r. o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej – j.t. Dz. U. z 2012 r., poz. 680 z późn. zm., (dalej jako u.o.c. RP) Ustawa z dnia 14 lipca 2006 r. o wjeździe na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pobycie oraz wyjeździe z tego terytorium obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej i członków ich rodzin - j.t. Dz.U. z 2014 r., poz. 1525   Definicje: Cudzoziemiec - zgodnie z art. 3 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach „cudzoziemcem jest każdy kto nie posiada obywatelstwa polskiego.”; Uchodźca - zgodnie z definicją zawartą w Konwencji Genewskiej z 1951 roku dotyczącej statusu uchodźców i dołączonym do niej Protokole Nowojorskim z 1967 roku uchodźcą jest osoba, która żywi uzasadnioną obawę przed prześladowaniem z powodu swojej rasy, religii, narodowości, przynależności do określonej grupy społecznej lub poglądów politycznych, znajduje się poza terytorium kraju, którego jest obywatelem i – z powodu tych obaw – nie chce lub nie może do tego kraju powrócić. Cudzoziemiec, który z obawy przed prześladowaniami lub w wyniku tragicznych wydarzeń szuka schronienia poza granicami swojej ojczyzny, może uzyskać ochronę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Obowiązujące akty prawne na podstawie, których można uzyskać w Polsce ochronę to przede wszystkim: ustawa z dnia 13 czerwca 2003 r. o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej; Repatriant - cudzoziemiec narodowości lub pochodzenia polskiego, który przybył do Polski z zamiarem osiedlenia się na stałe i uzyskał zezwolenie właściwego organu (ustawa z dnia 9 listopada 2000 r. o repatriacji).   Podmioty uprawnione - analiza prawna: Zgodnie z brzmieniem art. 5 u.p.s., który określa krąg podmiotów uprawnionych do świadczeń, należy zauważyć, że prawo do świadczeń z pomocy społecznej, jeżeli umowy międzynarodowe nie stanowią inaczej, przysługuje: osobom posiadającym obywatelstwo polskie mającym miejsce zamieszkania i przebywającym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej; cudzoziemcom mającym miejsce zamieszkania i przebywającym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej: a.       na podstawie zezwolenia na pobyt stały, zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego Unii Europejskiej, zezwolenia na pobyt czasowy udzielonego w związku z okolicznością, o której mowa w art. 159 ust. 1 pkt 1 lit. c lub d lub w art. 186 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach (Dz. U. poz. 1650 oraz z 2014 r. poz. 463 i 1004), lub w związku z uzyskaniem w Rzeczypospolitej Polskiej statusu uchodźcy lub ochrony uzupełniającej, b.      w związku z uzyskaniem w Rzeczypospolitej Polskiej zgody na pobyt ze względów humanitarnych lub zgody na pobyt tolerowany - w formie schronienia, posiłku, niezbędnego ubrania oraz zasiłku celowego; mającym miejsce zamieszkania i przebywającym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej obywatelom państw członkowskich Unii Europejskiej, państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub Konfederacji Szwajcarskiej oraz członkom ich rodzin w rozumieniu art. 2 pkt 4 ustawy z dnia 14 lipca 2006 r. o wjeździe na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pobycie oraz wyjeździe z tego terytorium obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej i członków ich rodzin (Dz. U. z 2014 r. poz. 1525), posiadającym prawo pobytu lub prawo stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Zgodnie z art. 5a u.p.s., prawo do świadczeń w formie interwencji kryzysowej, schronienia, posiłku, niezbędnego ubrania oraz zasiłku celowego przysługuje cudzoziemcom przebywającym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie zaświadczenia, o którym mowa w art. 170 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach, lub na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 176 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach. Cudzoziemcy są zatem drugą po obywatelach polskich grupą podmiotów uprawnionych do świadczeń z pomocy społecznej, a prawo do udzielenia im pomocy uzależnione jest od miejsca zamieszkania i przebywania na terytorium Polski oraz legitymowania się określonym zezwoleniem lub korzystaniem ze szczególnej ochrony prawnej. Powołane wyżej przepisy art. 5 i 5a u.p.s. wskazują określoną grupę  beneficjentów, a co za tym idzie stanowią katalog zamknięty, natomiast dalsze przepisy u.p.s. nie przewidują żadnych wyjątków, które pozwalałyby udzielić pomocy cudzoziemcom nie spełniającym wymogów określonych w art. 5 i 5a u.p.s. Oznacza to, że organ administracji, który wszczyna na wniosek lub z urzędu postępowanie mające na celu udzielenie pomocy cudzoziemcowi musi stwierdzić spełnienie przez niego warunków, o których mowa w powołanych przepisach. Należy zauważyć, że organ administracji jest związany treścią art. 5 i 5a u.p.s. i nie ma możliwości udzielania świadczeń w sposób uznaniowy. Zgodnie z zawartym w art. 5a u.p.s. odesłaniem do ustawy o cudzoziemcach, określone świadczenia z pomocy społecznej mogą zostać przyznane cudzoziemcom, którzy otrzymali zezwolenie na pobyt czasowy dla ofiar handlu ludźmi. Dotyczy to cudzoziemców przebywających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, którzy podjęli współpracę z organem właściwym do prowadzenia postępowania w sprawie zwalczania handlu ludźmi oraz zerwali kontakty z osobami podejrzanymi o popełnienie czynów zabronionych związanych z handlem ludźmi. Ponadto z pomocy społecznej mogą skorzystać cudzoziemcy legitymujący się zaświadczeniem potwierdzającym domniemanie, że są ofiarami handlu ludźmi. Komentowany przepis poszerza krąg beneficjentów pomocy społecznej, jednakże nadaje uprawnienia tylko do określonych świadczeń: interwencji kryzysowej, schronienia, posiłku, niezbędnego ubrania i zasiłku celowego. Warto dodać, że cudzoziemcy wymienieni w art. 5 u.p.s. mogą się ubiegać o świadczenia z pomocy społecznej na zasadach ogólnych, a uchodźcom i osobom korzystającym z ochrony uzupełniającej przysługują szczególne formy wsparcia. Należy mieć na uwadze, że art. 5 u.p.s. mówi o prawie do świadczeń z pomocy społecznej, a tymi zgodnie z brzmieniem art. 36 u.p.s. są zarówno świadczenia pieniężne jak i niepieniężne. ZEZWOLENIE NA POBYT STAŁY O świadczenie z pomocy społecznej może starać się cudzoziemiec, który oprócz zamieszkiwania i przebywania w Polsce otrzymał zezwolenie na pobyt stały na jej terytorium. Warunki te muszą zostać spełnione łącznie. Należy zauważyć, że zgodnie z brzmieniem art. 195 ust. 1 u.c.,  zezwolenia na pobyt stały udziela się cudzoziemcowi na czas nieoznaczony, na jego wniosek, jeżeli: 1)   jest dzieckiem cudzoziemca, któremu udzielono zezwolenia na pobyt stały lub zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE pozostającym pod jego władzą rodzicielską: a)  urodzonym po udzieleniu temu cudzoziemcowi zezwolenia na pobyt stały lub zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE lub b)  urodzonym w okresie ważności zezwolenia na pobyt czasowy udzielonego temu cudzoziemcowi, lub 2)   jest dzieckiem obywatela polskiego pozostającym pod jego władzą rodzicielską, lub 3)   jest osobą o polskim pochodzeniu i zamierza osiedlić się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na stałe, lub 4)   pozostaje w uznawanym przez prawo Rzeczypospolitej Polskiej związku małżeńskim z obywatelem polskim przez co najmniej 3 lata przed dniem, w którym złożył wniosek o udzielenie mu zezwolenia na pobyt stały, i bezpośrednio przed złożeniem tego wniosku przebywał nieprzerwanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez okres nie krótszy niż 2 lata na podstawie zezwolenia na pobyt czasowy udzielonego w związku z pozostawaniem w związku małżeńskim z obywatelem polskim lub w związku z uzyskaniem statusu uchodźcy, ochrony uzupełniającej lub zgody na pobyt ze względów humanitarnych, lub 5)   jest ofiarą handlu ludźmi w rozumieniu art. 115 § 22 Kodeksu karnego i: a)  przebywał na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej bezpośrednio przed złożeniem wniosku o udzielenie mu zezwolenia na pobyt stały przez okres nie krótszy niż 1 rok na podstawie zezwolenia na pobyt czasowy dla ofiar handlu ludźmi, b)  współpracował z organami ścigania w postępowaniu karnym w sprawie o przestępstwo, o którym mowa w art. 189a § 1 Kodeksu karnego, c)  ma uzasadnione obawy przed powrotem do państwa pochodzenia, potwierdzone przez prokuratora prowadzącego postępowanie w sprawie o przestępstwo, o którym mowa w art. 189a § 1 Kodeksu karnego, lub 6)   bezpośrednio przed złożeniem wniosku o udzielenie mu zezwolenia na pobyt stały przebywał nieprzerwanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez okres nie krótszy niż 5 lat na podstawie statusu uchodźcy, ochrony uzupełniającej lub zgody na pobyt ze względów humanitarnych, lub 7)   bezpośrednio przed złożeniem wniosku o udzielenie mu zezwolenia na pobyt stały przebywał nieprzerwanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez okres nie krótszy niż 10 lat na podstawie zgody na pobyt tolerowany udzielonej na podstawie art. 351 pkt 1 lub 3, lub 8)   udzielono mu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej azylu, lub 9)   posiada ważną Kartę Polaka i zamierza osiedlić się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na stałe.   Do okresów, o których mowa w pkt 6 lub 7, cudzoziemcowi przebywającemu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie statusu uchodźcy, ochrony uzupełniającej, wlicza się okres pobytu cudzoziemca na tym terytorium w toku postępowania w sprawie nadania statusu uchodźcy, nawet jeżeli przebywał w tym okresie w strzeżonym ośrodku lub areszcie dla cudzoziemców.   ZEZWOLENIE NA POBYT REZYDENTA DŁUGOTERMINOWEGO Świadczenia z pomocy społecznej przysługują również cudzoziemcom, którzy otrzymali zezwolenie na pobyt rezydenta długoterminowego Wspólnot Europejskich (dalej WE). Zgodnie z brzmieniem art. 211 ust. 1 u.c. dotyczy to cudzoziemców przebywających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej legalnie i nieprzerwanie co najmniej przez 5 lat bezpośrednio przed złożeniem wniosku i spełniających łącznie następujące warunki: 1)   posiadają źródło stabilnego i regularnego dochodu wystarczającego na pokrycie kosztów utrzymania siebie i członków rodziny pozostających na ich utrzymaniu; 2)   posiadają ubezpieczenie zdrowotne w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych lub potwierdzenie pokrycia przez ubezpieczyciela kosztów leczenia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Powyższe zasady, dotyczące wydania zezwolenia na pobyt rezydenta UE, nie mają zastosowania do cudzoziemca: przebywającego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w celu odbywania studiów lub szkolenia zawodowego; posiadającego zgodę na pobyt tolerowany, azyl, status uchodźcy nadany w Rzeczypospolitej Polskiej lub korzystającego z ochrony czasowej; ubiegającego się o nadanie statusu uchodźcy lub o udzielenie azylu; świadczącego usługi transgraniczne; przebywającego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie zezwolenia na pobyt czasowy; zatrzymanego, umieszczonego w strzeżonym ośrodku, w areszcie w celu wydalenia. Zezwolenia na pobyt stały oraz zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE udziela się na wniosek cudzoziemca. Mogą być nimi objęte także jego dzieci lub inne osoby pozostające pod jego opieką. Wypada dodać, że cudzoziemiec może złożyć wniosek o udzielenie zezwolenia na pobyt stały lub zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE w czasie zgodnego z prawem pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Decyzję w sprawie udzielenia zezwoleń wydaje wojewoda właściwy ze względu na miejsce zamierzonego pobytu cudzoziemca.   ZEZWOLENIE NA POBYT CZASOWY UDZIELONE W ZWIĄZKU Z OKOLICZNOŚCIĄ, O KTOREJ MOWA W ART. 159 UST. 1 PKT 1 LIT. C LUB D USTAWY O CUDZOZIEMCACH Uprawnienia do świadczeń z pomocy społecznej mają także cudzoziemcy, którzy otrzymali zezwolenie na pobyt czasowy udzielone w związku z okolicznością, o której mowa w art. 159 ust. 1 pkt 1 lit. c lub d lub w art. 186 ust. 1 pkt 3 u.c. Z art. 159 ust. 1 pkt 1 lit. c lub d u.c. wynika, że chodzi o osoby posiadające zezwolenie na pobyt czasowy w celu połączenia się z rodziną, które przebywają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub przebywają na tym terytorium w celu połączenia się z rodziną i są członkami rodziny cudzoziemca zamieszkującego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w związku z nadaniem mu statusu uchodźcy lub w związku z udzieleniem mu ochrony uzupełniającej. Zezwolenia na pobyt czasowy ze względu na inne okoliczności udziela się cudzoziemcowi, jeżeli posiada zezwolenie na pobyt rezydenta długoterminowego UE udzielone przez inne państwo członkowskie Unii Europejskiej oraz: a)  zamierza wykonywać pracę lub prowadzić działalność gospodarczą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie przepisów obowiązujących w tym zakresie na tym terytorium lub b)  zamierza podjąć lub kontynuować na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej studia lub szkolenie zawodowe, lub c)  wykaże, że zachodzą inne okoliczności uzasadniające jego zamieszkiwanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. UCHODŹCY   Kolejną kategorię świadczeniobiorców stanowią osoby, którym przyznano status uchodźcy w oparciu o brzmienie art. 13 ust. 1 ustawy o u.c.o.RP.  Z brzmienia przywołanego przepisu wynika, że  cudzoziemcowi nadaje się status uchodźcy, jeżeli na skutek uzasadnionej obawy przed prześladowaniem w kraju pochodzenia z powodu rasy, religii, narodowości, przekonań politycznych lub przynależności do określonej grupy społecznej nie może lub nie chce korzystać z ochrony tego kraju. W myśl. ust. 2 przywołanego przepisu, status uchodźcy nadaje się także małoletniemu dziecku cudzoziemca, który uzyskał status uchodźcy w Rzeczypospolitej Polskiej, urodzonemu na tym terytorium.   OCHRONA UZUPEŁNIAJĄCA Pomoc przysługuje również osobom, którym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej udzielono ochrony uzupełniającej. Osoby te korzystają bowiem na gruncie ustawy o u.c.o.RP z takich samych form pomocy jak uchodźcy, a ochrony uzupełniającej udziela się cudzoziemcowi, który nie spełnia warunków do nadania statusu uchodźcy, a jednocześnie powrót do kraju pochodzenia naraził by go na rzeczywiste ryzyko doznania poważnej krzywdy, co zostało określone w art. 15  ustawy o u.c.o.RP. ZGODA NA POBYT NA TERYTORIUM RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ ZE WZGLĘDÓW HUMANITARNYCH ORAZ ZGODA NA POBYT TOLEROWANY Prawo do świadczeń z pomocy społecznej przysługuje również cudzoziemcom mającym miejsce zamieszkania i przebywającym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w związku z uzyskaniem w Rzeczypospolitej Polskiej zgody na pobyt ze względów humanitarnych lub zgody na pobyt tolerowany. Cudzoziemcom, którzy uzyskali zgodę na pobyt ze względów humanitarnych lub zgodę na pobyt tolerowany przysługuje ograniczone  prawo do świadczeń z pomocy społecznej. Osoby te mogą ubiegać się jedynie o pomoc w postaci schronienia, posiłku, niezbędnego ubrania oraz zasiłku celowego. Warto wskazać, że powyższych zgód udziela się, jeżeli cudzoziemca można jedynie zobowiązać do powrotu do kraju, w którym zagrożone byłoby jego życie, wolność, bezpieczeństwo osobiste lub byłby on narażony na tortury, nieludzkie traktowanie, pracę przymusową bądź zostałby pozbawiony prawa do rzetelnego procesu. Szczegółowe przesłanki i zasady udzielania oraz cofania zgód na pobyt tolerowany i pobyt uzasadniony względami humanitarnymi określają art. 348-359 u.c. Cudzoziemcowi udziela się zgody na pobyt ze względów humanitarnych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli zobowiązanie go do powrotu: 1)   może nastąpić jedynie do państwa, w którym, w rozumieniu Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, sporządzonej w Rzymie dnia 4 listopada 1950 r.: a)  zagrożone byłoby jego prawo do życia, wolności i bezpieczeństwa osobistego lub b)  mógłby on zostać poddany torturom albo nieludzkiemu lub poniżającemu traktowaniu albo karaniu, lub c)  mógłby być zmuszony do pracy, lub d)  mógłby być pozbawiony prawa do rzetelnego procesu sądowego albo być ukarany bez podstawy prawnej, lub 2)   naruszałoby jego prawo do życia rodzinnego lub prywatnego, w rozumieniu przepisów Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, sporządzonej w Rzymie dnia 4 listopada 1950 r., lub 3)   naruszałoby prawa dziecka, określone w Konwencji o prawach dziecka, przyjętej przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych dnia 20 listopada 1989 r., w stopniu istotnie zagrażającym jego rozwojowi psychofizycznemu.   Zgody na pobyt tolerowany na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej udziela się cudzoziemcowi, jeżeli zobowiązanie go do powrotu: 1)   może nastąpić jedynie do państwa, w którym, w rozumieniu Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, sporządzonej w Rzymie dnia 4 listopada 1950 r.: a)  zagrożone byłoby jego prawo do życia, wolności i bezpieczeństwa osobistego lub b)  mógłby zostać poddany torturom albo nieludzkiemu lub poniżającemu traktowaniu albo karaniu, lub c)  mógłby on być zmuszony do pracy, lub d)  mógłby być pozbawiony prawa do rzetelnego procesu sądowego albo być ukarany bez podstawy prawnej -   w przypadku gdy zachodzą okoliczności do odmowy udzielenia zgody na pobyt ze względów humanitarnych, o których mowa w art. 349 u.c., lub 2)   jest niewykonalne z przyczyn niezależnych od organu właściwego do przymusowego wykonania decyzji o zobowiązaniu cudzoziemca do powrotu i od cudzoziemca, lub 3)   może nastąpić jedynie do państwa, do którego wydanie go jest niedopuszczalne na mocy orzeczenia sądu albo z uwagi na rozstrzygnięcie Ministra Sprawiedliwości w przedmiocie odmowy wydania cudzoziemca.   OBYWATELE PAŃSTW CZŁONKOWSKICH UE LUB PAŃSTW CZŁONKOWSKICH EFTA Ostatnią kategorią podmiotów uprawnionych do świadczeń z pomocy społecznej są obywatele państw członkowskich Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub Konfederacji Szwajcarskiej oraz członkowie ich rodzin, przebywający na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, którzy uzyskali zezwolenie na pobyt. Tym samym do świadczeń z pomocy społecznej są uprawnieni: małżonek obywatela UE; zstępny obywatela UE lub zstępny jego małżonka, w wieku do 21 lat lub pozostający na utrzymaniu obywatela UE lub jego małżonka; wstępny obywatela UE lub wstępny jego małżonka, pozostający na utrzymaniu jednej z tych osób. Pod pojęciem obywatela Unii rozumie się cudzoziemca będącego obywatelem państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) oraz obywatela Konfederacji Szwajcarskiej. Obywatel Unii zobowiązany jest zarejestrować swój pobyt, jeżeli przebywa na terytorium Polski dłużej niż 3 miesiące. Szczegółowe procedury rejestracyjne oraz warunki uprawniające do pobytu stałego na obszarze RP normuje ustawa z dnia 14 lipca 2006 r. o wjeździe na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pobycie oraz wyjeździe z tego terytorium obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej i członków ich rodzin (j.t. Dz.U. z       2014 r., poz. 1525).   Przydatne informacje na temat spraw dotyczących cudzoziemców można również znaleźć na stronie Urzędu do Spraw Cudzoziemców (http://udsc.gov.pl/) Urząd do spraw Cudzoziemców zapewnia kompleksową i profesjonalną obsługę w zakresie legalizacji pobytu i udzielania ochrony cudzoziemcom przebywającym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.     Zasady udzielania świadczeń z pomocy: Reasumując należy stwierdzić, że aby otrzymać na terenie Rzeczypospolitej Polskiej świadczenia z pomocy społecznej, nie wystarczy jedynie fakt bycia cudzoziemcem i zarazem obywatelem państwa członkowskiego UE, bowiem zgodnie z art. 5 u.p.s. prawo do pomocy przyznaje się cudzoziemcom mającym miejsce zamieszkania i przebywającym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przy czym warunki te muszą być spełnione łącznie. Nadto cudzoziemcy ci muszą legitymować się określonym zezwoleniem na pobyt lub być objęci szczególną ochroną prawną, o której mowa w ustawie o u.c.o.RP. Pomoc społeczna może być udzielana m.in. z następujących powodów: sieroctwa; ubóstwa; bezdomności lub bezrobocia; Pomocy społecznej udziela się również ze względu na: niepełnosprawność; długotrwałą lub ciężką chorobę; przemoc w rodzinie; potrzebę ochrony dziecka i rodziny; uzależnienia (alkoholizm i narkomanię); trudności w integracji cudzoziemców, którzy uzyskali w Rzeczypospolitej Polskiej status uchodźcy, ochronę uzupełniającą lub zezwolenie na pobyt czasowy udzielone w związku z okolicznością, o której mowa w art. 159 ust. 1 pkt 1 lit. c lub d ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach. sytuacje nagłe i nieprzewidywalne (klęska żywiołowa/ekologiczna, sytuacja kryzysowa, zdarzenie losowe); trudności w przystosowaniu i integracji z powodu opuszczenia placówki opiekuńczo wychowawczej lub zakładu karnego. Pomoc społeczna przysługuje: 1.      cudzoziemcom mającym miejsce zamieszkania i przebywającym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej  na podstawie zezwolenia na pobyt stały, zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego Unii Europejskiej, zezwolenia na pobyt czasowy udzielonego w związku z okolicznością, o której mowa w art. 159 ust. 1 pkt 1 lit. c lub d lub w art. 186 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach (Dz. U. poz. 1650 oraz z 2014 r. poz. 463 i 1004), lub w związku z uzyskaniem w Rzeczypospolitej Polskiej statusu uchodźcy lub ochrony uzupełniającej, Cudzoziemcy ci posiadają prawo do świadczeń z pomocy społecznej na takich samych zasadach jak obywatele polscy. Mogą to być świadczenia o charakterze pieniężnym na przykład: zasiłek stały, zasiłek okresowy, zasiłek celowy, lub też świadczenia niepieniężne obejmujące pracę socjalną, poradnictwo specjalistyczne, w tym psychologiczne i rodzinne, pomoc doraźną albo okresową, udzielenie schronienia, przyznanie niezbędnego ubrania, pomoc w formie usług opiekuńczych. Przed przyznaniem pomocy pracownik socjalny przeprowadza z cudzoziemcem rozmowę, tzw. wywiad środowiskowy. Na jego podstawie przyznawana jest określona pomoc.   posiadającym zgodę na pobyt ze względów humanitarnych lub zgodę na pobyt tolerowany Cudzoziemcy posiadający zgodę na pobyt ze względów humanitarnych lub zgodę na pobyt tolerowany mogą dokładnie na tych samych zasadach co obywatele polscy korzystać ze świadczeń pomocy społecznej w formie interwencji kryzysowej, schronienia, posiłku, niezbędnego ubrania oraz zasiłku celowego. Przed przyznaniem pomocy pracownik socjalny przeprowadza z cudzoziemcem rozmowę, tzw. wywiad środowiskowy. Na jego podstawie przyznawana jest określona pomoc.   zidentyfikowanym przez organy ścigania jako ofiary handlu ludźmi Cudzoziemcy, którzy zalegalizowali swój pobyt w Polsce na podstawie otrzymanego statusu ofiary handlu ludźmi (zarówno ci, którym udzielone zostało zezwolenie na zamieszkanie na czas oznaczony w celu podjęcia decyzji o współpracy z organami ścigania jak również ci, którym udzielono zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony w związku z podjęciem decyzji o współpracy z właściwymi organami oraz zerwaniu więzi z grupą przestępczą), w szczególności mają prawo do korzystania z pomocy społecznej w formie: interwencji kryzysowej (pomoc psychologiczna, poradnictwo specjalne lub prawne bądź schronienie przez okres do 3 miesięcy); schronienia; posiłku; niezbędnego ubrania; zasiłku celowego przez okres pobytu na terytorium Polski uregulowany zezwoleniem na zamieszkanie. Pomoc ta przyznawana jest na podstawie zaświadczenia wydawanego przez Policję, Straż Graniczną lub prokuraturę, stwierdzającego, że osoba ta jest pokrzywdzoną przestępstwem handlu ludźmi. Podjęcie decyzji o udzieleniu pomocy nie wymaga przeprowadzenia rodzinnego wywiadu środowiskowego i ustalenia sytuacji materialnej. Osoby takie mają prawo do uzyskania pomocy tylko i wyłącznie gdy są ofiarami handlu ludźmi. Cudzoziemcy, którym nie przysługuje prawo do korzystania ze świadczeń pomocy społecznej, to osoby które otrzymały: ochronę czasową; zezwolenie na zamieszkanie na czas oznaczony udzielone cudzoziemcowi jeżeli wyjątkowa sytuacja osobista wymaga jego obecności na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej; zezwolenie na zamieszkanie na czas oznaczony udzielone cudzoziemcowi, który nielegalnie przebywa na terytorium Polski, jeżeli wymaga tego interes Rzeczpospolitej Polskiej; wizę pobytową (jednolitą lub krajową) udzieloną w celu przyjazdu ze względów humanitarnych; wizę pobytową (jednolitą lub krajową) udzieloną ze względu na interes państwa.   Prawo do świadczeń rodzinnych: W Polsce państwo pomaga rodzinom, które znalazły się w trudnym położeniu, na przykład ze względu na niskie dochody lub niepełnosprawność jednego z członków, w tym również dziecka. Świadczeniami rodzinnymi są: zasiłek rodzinny oraz dodatki do zasiłku rodzinnego; jednorazowa zapomoga z tytułu urodzenia się dziecka; świadczenia opiekuńcze: zasiłek pielęgnacyjny, świadczenie pielęgnacyjne i specjalny zasiłek opiekuńczy.   Przyznanie prawa do zasiłku rodzinnego uzależnione jest m.in. od spełnienia kryterium dochodowego. Osoba mająca prawo do zasiłku rodzinnego może ubiegać się o następujące dodatki: dodatek z tytułu urodzenia dziecka; dodatek z tytułu opieki nad dzieckiem w okresie korzystania z urlopu wychowawczego; dodatek z tytułu samotnego wychowywania dziecka; dodatek z tytułu wychowywania dziecka w rodzinie wielodzietnej; dodatek z tytułu kształcenia i rehabilitacji dziecka niepełnosprawnego; dodatek z tytułu podjęcia przez dziecko nauki w szkole poza miejscem zamieszkania; dodatek z tytułu rozpoczęcia roku szkolnego. Świadczenia rodzinne przysługują cudzoziemcom: do których stosuje się przepisy o koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego, jeżeli wynika to z wiążących Rzeczpospolitą Polską umów dwustronnych o zabezpieczeniu społecznym, przebywającym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie zezwolenia na pobyt stały, zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego Unii Europejskiej, zezwolenia na pobyt czasowy udzielonego w związku z okolicznościami, o których mowa w art. 127 lub art. 186 ust. 1 pkt 3 u.c. lub w związku z uzyskaniem w Rzeczypospolitej Polskiej statusu uchodźcy lub ochrony uzupełniającej, jeżeli zamieszkują z członkami rodzin na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,  posiadającym kartę pobytu z adnotacją "dostęp do rynku pracy", z wyłączeniem obywateli państw trzecich, którzy uzyskali zezwolenie na pracę na terytorium państwa członkowskiego na okres nieprzekraczający sześciu miesięcy, obywateli państw trzecich przyjętych w celu podjęcia studiów oraz obywateli państw trzecich, którzy mają prawo do wykonywania pracy na podstawie wizy. Świadczenia rodzinne przysługują osobom, o których mowa wyżej, jeżeli zamieszkują na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez okres zasiłkowy, w którym otrzymują świadczenia rodzinne, chyba że przepisy o koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego lub dwustronne umowy międzynarodowe o zabezpieczeniu społecznym stanowią inaczej.   Prawo do świadczenia z funduszu alimentacyjnego: W Polsce prawo do świadczeń z funduszu alimentacyjnego przysługuje cudzoziemcom: jeżeli wynika to z wiążących Rzeczpospolitą Polską umów dwustronnych o zabezpieczeniu społecznym; 2.       przebywającym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie zezwolenia na pobyt stały, zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego Unii Europejskiej oraz zezwolenia na pobyt czasowy udzielonego w związku z okolicznością, o której mowa w art. 186 ust. 1 pkt 3 u.c. przebywającym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w związku z uzyskaniem statusu uchodźcy lub ochrony uzupełniającej. Świadczenia z funduszu alimentacyjnego przysługują ww. osobom, jeżeli zamieszkują na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez okres świadczeniowy, w którym otrzymują świadczenia z funduszu alimentacyjnego, chyba że dwustronne umowy międzynarodowe o zabezpieczeniu społecznym stanowią inaczej. VII.            Pomoc integracyjna dla uznanych uchodźców: Zasady udzielania pomocy integracyjnej dla osób posiadających status uchodźcy bądź ochronę uzupełniającą reguluje rozdział 5 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej oraz rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 7 kwietnia 2015 r. w sprawie udzielania pomocy cudzoziemcom (Dz.U. z 2015 r., poz. 515) Pomoc integracyjna obejmuje: świadczenia pieniężne na utrzymanie i pokrycie wydatków związanych z nauką języka polskiego, w wysokości od 531 zł do 1260 zł miesięcznie (od 1 października 2015 r. od 606 zł do 1335 zł) na osobę (przy czym wysokość świadczeń jest uzależniona od indywidualnej sytuacji cudzoziemca i liczby osób w rodzinie, zaś wysokość świadczeń w drugim półroczu trwania programu integracyjnego jest nieco niższa niż w pierwszym); opłacanie składki na ubezpieczenie zdrowotne określonej w przepisach ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych; 3.      pracę socjalną; 4.      poradnictwo specjalistyczne, w tym poradnictwo prawne, psychologiczne i rodzinne; 5.      udzielanie informacji oraz wsparcia w kontaktach z innymi instytucjami, w szczególności z instytucjami rynku pracy, ze środowiskiem lokalnym oraz organizacjami pozarządowymi; 6.      inne działania wspierające proces integracji cudzoziemca.   Pomocy integracyjnej udziela się cudzoziemcowi, który: 1)   uzyskał w Rzeczypospolitej Polskiej status uchodźcy lub ochronę uzupełniającą lub 2)   przybywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie zezwolenia na pobyt czasowy udzielonego w związku z okolicznością, o której mowa w art. 159 ust. 1 pkt 1 lit. c lub d u.c. Pomocy udziela się na wniosek cudzoziemca złożony w terminie 60 dni od dnia uzyskania przez niego statusu uchodźcy lub ochrony uzupełniającej lub uzyskania przez niego zezwolenia na pobyt czasowy udzielonego w związku z okolicznością, o której mowa w art. 159 ust. 1 pkt 1 lit. c lub d ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach. Wniosek cudzoziemca, który uzyskał w Rzeczypospolitej Polskiej status uchodźcy lub ochronę uzupełniającą, obejmuje małoletnie dzieci cudzoziemca oraz jego małżonka, jeżeli uzyskali w Rzeczypospolitej Polskiej status uchodźcy lub ochronę uzupełniającą lub uzyskali zezwolenie na pobyt czasowy udzielone w związku z okolicznością, o której mowa w art. 159 ust. 1 pkt 1 lit. c lub d u.c. Wniosek powinien zawierać: pisemną deklarację cudzoziemca o zamiarze zamieszkania na terenie określonego województwa; pisemne oświadczenie, że z podobnym wnioskiem cudzoziemiec nie zwrócił się na terenie innego województwa; pisemne oświadczenie o gotowości przystąpienia do uzgodnionego programu integracji. W przypadku cudzoziemca, który uzyskał w Rzeczypospolitej Polskiej status uchodźcy, do wniosku należy dołączyć kopie: 1)   decyzji o nadaniu statusu uchodźcy; 4.      dokumentu podróży przewidzianego w Konwencji Genewskiej; 5.      karty pobytu wydanej w związku z nadaniem statusu uchodźcy.   W przypadku cudzoziemca, który uzyskał w Rzeczypospolitej Polskiej ochronę uzupełniającą, do wniosku należy dołączyć kopie: 1)   decyzji o odmowie nadania statusu uchodźcy, w której udzielono cudzoziemcowi ochrony uzupełniającej; 2)   karty pobytu wydanej w związku z udzieleniem ochrony uzupełniającej.   W przypadku cudzoziemca, który przybywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie zezwolenia na pobyt czasowy udzielonego w związku z okolicznością, o której mowa w art. 159 ust. 1 pkt 1 lit. c lub d u.c., do wniosku należy dołączyć kopie: 1)   decyzji o zezwoleniu na pobyt czasowy udzielonym w związku z okolicznością, o której mowa w art. 159 ust. 1 pkt 1 lit. c lub d u.c. 2)   karty pobytu wydanej w związku z uzyskaniem zezwolenia na pobyt czasowy udzielonego w związku z okolicznością, o której mowa w art. 159 ust. 1 pkt 1 lit. c lub d u.c.   Cudzoziemiec dołącza do wniosku także inne dokumenty będące w jego posiadaniu, które mogą pomóc w opracowaniu programu integracji. Pomoc integracyjna jest realizowana w ramach indywidualnego programu integracji (dalej: IPI), uzgodnionego między Miejskim Ośrodkiem Pomocy Społecznej (dalej: MOPS) a cudzoziemcem. Pracownik socjalny MOPS  przeprowadza tzw. wywiad środowiskowy z cudzoziemcem i jego rodziną, a następnie wspólnie z nim konstruuje IPI. Program określa wysokość, zakres i formy pomocy integracyjnej oraz wzajemne zobowiązania cudzoziemca i MOPS. Zgodnie z art. 22 ustawy o pomocy społecznej do zadań wojewody należy koordynowanie działań w zakresie integracji cudzoziemców, w szczególności w zakresie wskazania im miejsca zamieszkania. MOPS przekazuje wojewodzie uzgodniony z cudzoziemcem program wraz z przewidywanymi kosztami jego realizacji. Wojewoda po akceptacji przedstawionego programu przekazuje środki na jego realizację. MOPS współdziała z właściwym wojewodą i gminą w sprawie pomocy cudzoziemcom w uzyskaniu możliwości zamieszkania, uwzględniając w miarę możliwości wybór miejsca zamieszkania dokonany przez cudzoziemca. Cudzoziemiec zamieszkuje w miejscu wskazanym przez danego wojewodę. Rezygnacja przez cudzoziemca ze wskazanego miejsca zamieszkania w granicach danego województwa w okresie 12 miesięcy trwania indywidualnego programu integracji oznacza jego rezygnację z realizacji programu. Zmianę miejsca zamieszkania przez cudzoziemca w okresie 12 miesięcy trwania indywidualnego programu integracji dopuszcza się w szczególnie uzasadnionych przypadkach. Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej zobowiązany jest do: udzielania cudzoziemcowi informacji dotyczącej pomocy określonej w programie oraz warunkach jej wstrzymania lub odmowy udzielenia; współdziałania z cudzoziemcem oraz wspierania go w kontaktach ze środowiskiem lokalnym, w tym w nawiązaniu kontaktu z właściwym dla miejsca zamieszkania cudzoziemca ośrodkiem pomocy społecznej; pomocy w uzyskaniu mieszkania, w tym w miarę możliwości w mieszkaniu chronionym; prowadzenia z cudzoziemcem pracy socjalnej; innych uzgodnionych z cudzoziemcem działań wynikających z jego indywidualnej sytuacji życiowej; wskazania pracownika, zwanego dalej „realizatorem programu", uzgadniającego z cudzoziemcem program oraz wspierającego go w okresie realizacji tego programu. Cudzoziemiec zobowiązany jest do: zameldowania się w miejscu zamieszkania; zarejestrowania się w powiatowym urzędzie pracy w terminie ustalonym w programie oraz aktywnego poszukiwania pracy; obowiązkowego uczestnictwa w kursach języka polskiego, w przypadku gdy zachodzi taka potrzeba; współdziałania oraz kontaktowania się z realizatorem programu w ustalonych terminach, nie rzadziej jednak niż 2 razy w miesiącu; innych uzgodnionych z realizatorem programu działań wynikających z jego indywidualnej sytuacji życiowej; przestrzegania zobowiązań przyjętych w programie. W przypadku niezrealizowania przez cudzoziemca zobowiązań uzgodnionych w IPI, w szczególności braku aktywnego działania ze strony cudzoziemca na rzecz jego integracji, realizacja pomocy może zostać ograniczona lub wstrzymana. Pomoc integracyjna może zostać wstrzymana w przypadku: uporczywego, zawinionego niewykonywania przez cudzoziemca zobowiązań przyjętych w programie – przez okres do 30 dni; wykorzystywania pomocy w sposób rażąco niezgodny z celem, na jaki została przyznana – na okres do 30 dni; udzielania przez cudzoziemca nieprawdziwych informacji o swojej sytuacji życiowej – do czasu wyjaśnienia okoliczności udzielenia takich informacji; gdy upłynęło 30 dni pobytu cudzoziemca w zakładzie opieki zdrowotnej – do czasu opuszczenia przez niego zakładu; wszczęcia przeciwko cudzoziemcy postępowania karnego – do czasu prawomocnego zakończenia postępowania. MOPS odmawia udzielenia pomocy w przypadku, gdy: cudzoziemiec, wobec którego kontynuowana jest uprzednio wstrzymana pomoc, ponownie dopuszcza się działań wymienionych powyżej w punktach 1–3; cudzoziemiec skazany został prawomocnym wyrokiem sądu; cudzoziemiec pozbawiony został statusu uchodźcy, cofnięto mu ochronę uzupełniającą lub zezwolenie na pobyt czasowy udzielone w związku z okolicznością, o której mowa w art. 159 ust. 1 pkt 1 lit. c lub d u.c.    

Formy pomocy

Marcin Kliński

05.12 2014

Wypożyczalnia sprzętu

W związku z rozstrzygnięciem przez Gminę Wrocław konkursu o prowadzenie Wypożyczalni sprzętu rehabilitacyjnego i pomocniczego podmiotem, który przejął zadanie do realizacji od 15 września 2017r. do 30 czerwca 2020r. jest Fundacja Ewangelickie Centrum Diakonii i Edukacji im. Ks. Marcina Lutra. Wypożyczalnia mieści się pod adresem ul. Ks. Marcina Lutra 2-8 (boczna ul. Wejherowskiej), 54-239 Wrocław. Telefon 736 050 069  

Formy pomocy

Anna Pióro

05.12 2014

Orzeczenie o Niepełnosprawności i Stopniu Niepełnosprawności

Nowe zasady przedłużania ważności orzeczeń obowiązujące od dnia 30 grudnia 2023 r. Na mocy przepisów ustawy z dnia 19 grudnia 2023 roku o szczególnych rozwiązaniach służących zachowaniu ważności niektórych orzeczeń o niepełnosprawności oraz orzeczeń o stopniu niepełnosprawności (Dz. U. poz. 2768) orzeczenia o niepełnosprawności / o stopniu niepełnosprawności, których okres ważności upłynął/upływa w okresie pomiędzy: 8 marca 2020 r.* a 29 września 2024 r. zachowują ważność do dnia 30 września 2024 r. jednak nie dłużej niż do dnia wydania nowego ostatecznego** orzeczenia o niepełnosprawności albo o stopniu niepełnosprawności. Karty parkingowe wydane na podstawie powyższych orzeczeń zachowują ważność do dnia 30 września 2024 r. – jednak nie dłużej niż do dnia wydania nowego ostatecznego** orzeczenia o niepełnosprawności albo o stopniu niepełnosprawności. * Orzeczenia, które utraciły ważność pomiędzy dniem 9 grudnia 2019 roku, a dniem 7 marca 2020 roku również zachowują ważność do 30 września 2024 roku pod warunkiem złożenia w tym terminie (tj. od 9 grudnia 2019 roku do 7 marca 2020 roku) kolejnego wniosku o wydanie orzeczenia. ** Zgodnie z art.16 § 1 zdanie pierwsze ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 775 z późn. zm.): Decyzje, od których nie służy odwołanie w administracyjnym toku instancji lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, są ostateczne INFORMACJA O PRZETWARZANIU DANYCH OSOBOWYCH ZGODNIE Z ART. 13 RODO Powiatowy Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności, zwany dalej „Zespołem” powołany został przez Prezydenta Wrocławia przy Miejskim Ośrodku Pomocy Społecznej we Wrocławiu i obejmuje zasięgiem swego działania powiat grodzki – Wrocław i powiat ziemski wrocławski. Siedziba Zespołu: Wrocław 53-661 , Pl. Solidarności 1/3/5 - III piętro Zainteresowani przyjmowani są od poniedziałku do piątku w godzinach od 8.00 do 15.00 w pokoju nr 316. Informacja telefoniczna: 71 78 22 363 – wnioski, karty parkingowe, legitymacje 71 78 22 362 – orzeczenia 71 78 22 360 – terminy komisji, dokumentacja medyczna 71 372 71 15 – sekretarz  - braki formalne Adres e-mail: pTen adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript. document.getElementById('cloaka53e0bab2ae0bbcb0d685d6a4e832d27').innerHTML = ''; var prefix = 'ma' + 'il' + 'to'; var path = 'hr' + 'ef' + '='; var addya53e0bab2ae0bbcb0d685d6a4e832d27 = 'zon' + '@'; addya53e0bab2ae0bbcb0d685d6a4e832d27 = addya53e0bab2ae0bbcb0d685d6a4e832d27 + 'mops' + '.' + 'wroclaw' + '.' + 'pl'; var addy_texta53e0bab2ae0bbcb0d685d6a4e832d27 = 'zon' + '@' + 'mops' + '.' + 'wroclaw' + '.' + 'pl';document.getElementById('cloaka53e0bab2ae0bbcb0d685d6a4e832d27').innerHTML += ''+addy_texta53e0bab2ae0bbcb0d685d6a4e832d27+''; Zdjęcie budynku i mapka z lokalizacją na stronie: http://naszdom.wroclaw.pl/kontakt.html Powiatowy Zespół ds. Orzekania o Niepełnosprawności wydaje: orzeczenia o niepełnosprawności dla osób, które nie ukończyły 16 roku życia, orzeczenia o stopniu niepełnosprawności dla osób, które ukończyły 16 rok życia, legitymacje osoby niepełnosprawnej. Orzeczenia o niepełnosprawności dla dzieci do 16 roku życia wydaje się dla celów: zasiłku pielęgnacyjnego, świadczenia pielęgnacyjnego, korzystania z ulg i uprawnień. Orzeczenia o stopniu niepełnosprawności (lekkim, umiarkowanym lub znacznym) wydaje się dla osób, które ukończyły 16 rok życia, dla celów: odpowiedniego zatrudnienia, szkolenia uczestnictwa w warsztacie terapii zajęciowej zaopatrzenia w przedmioty ortopedyczne i środki pomocnicze, środowiskowego wsparcia w samodzielnej egzystencji, uzyskania karty parkingowej, świadczeń z pomocy społecznej zasiłku pielęgnacyjnego, uzyskania przez opiekuna dziecka świadczenia pielęgnacyjnego, ulg i uprawnień. Zespół nie wypłaca świadczeń finansowych. Orzeczenie jest dokumentem potwierdzającym niepełnosprawność. Przysługujące osobie niepełnosprawnej świadczenia oraz ulgi i uprawnienia uzależnione są od orzeczonej niepełnosprawności lub stopnia niepełnosprawności, a w niektórych przypadkach również od kodu schorzenia lub szczegółowego wskazania znajdującego się na orzeczeniu. Otrzymane w Zespole orzeczenie należy złożyć we właściwej instytucji, przyznającej świadczenia lub ulgi. Aby otrzymać orzeczenie o niepełnosprawności lub stopniu niepełnosprawności należy złożyć w siedzibie Zespołu lub przesłać za pośrednictwem poczty: wniosek o wydanie orzeczenia o niepełnosprawności (dla osoby do 16 roku życia) lub o stopniu niepełnosprawności (dla osoby powyżej 16 roku życia) - ORYGINAŁ zaświadczenie lekarskie o stanie zdrowia wydane dla potrzeb zespołu ds. orzekania o niepełnosprawności (wystawione nie wcześniej niż na 30 dni przed dniem złożenia wniosku) - ORYGINAŁ dokumentację medyczną w oryginałach: badania diagnostyczne, konsultacje specjalistyczne, karty informacyjne z pobytów w szpitalu. Zamiast oryginałów można złożyć odpisy sporządzone przez przychodnię, lekarza, szpital. Można również złożyć kserokopie dokumentów medycznych, jeżeli ich zgodność z oryginałem została poświadczona przez notariusza albo przez występującego w sprawie pełnomocnika strony będącego adwokatem, radcą prawnym, rzecznikiem patentowym lub doradcą podatkowym. Kserokopie dokumentów może również uwierzytelnić (poświadczyć zgodność z oryginałem) pracownik Powiatowego Zespołu, któremu należy okazać do wglądu oryginały. Podstawa prawna: art. 76a par. 2 kodeksu postępowania administracyjnego.   Osoby posiadające ważne orzeczenie o niepełnosprawności lub o stopniu niepełnosprawności - wydane przed dniem 1 lipca 2014 r. - które w z świetle aktualnych przepisów nie uprawnia do ubiegania się o kartę parkingową, składając wniosek o wydanie nowego orzeczenia wyłącznie w celu ustalenia wskazania do karty parkingowej, winny dołączyć do wniosku OŚWIADCZENIE. Ważne: Powyższego oświadczenia nie składają osoby, które posiadają ważne orzeczenie wydane po 30 czerwca 2014 r., a także osoby, które mimo posiadania ważnego orzeczenia składają kolejny wniosek w związku ze zmianą stanu zdrowia. Niezbędne druki (wniosek i zaświadczenie lekarskie) można otrzymać w siedzibie Zespołu lub pobrać ze strony internetowej - KLIKNIJ TUTAJ.  Informacje dotyczące orzecznictwa - Strona Pełnomocnik Rządu ds. Osób Niepełnosprawnych LEGITYMACJA OSOBY NIEPEŁNOSPRAWNEJ Od 1 sierpnia 2017 r. legitymacje osób niepełnosprawnych wydawane są na nowych zasadach. Stanowią o tym przepisy Art. 6ca  ustawa z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych   (j. t. Dz. U. z 2016 r. poz. 2046 ze zm.) oraz rozporządzenie Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 31 lipca 2017 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie orzekania o niepełnosprawności i stopniu niepełnosprawności (Dz. U. z 2017 r., poz. 1541).  Legitymacje wydane przed 1 września 2017 r. zachowają ważność na czas w nich określony i nie ma potrzeby ich wymiany. ZASADY WYSTAWIANIA LEGITYMACJI Od 1 września 2017 r. legitymacja wystawiana jest na okres ważności orzeczenia, jednak nie dłuższy niż: 5 lat w przypadku legitymacji dokumentującej niepełnosprawność (dotyczy dzieci), 10 lat w przypadku legitymacji dokumentujących stopień niepełnosprawności wystawionych osobom, które nie ukończyły 60 roku życia. W przypadku osób, które ukończyły 60. rok życia legitymację wydaje się na okres ważności orzeczenia, tak więc możliwe jest wydanie legitymacji na stałe, jeśli na stałe wydano orzeczenie. Ważne: w przypadku, kiedy osoba niepełnosprawna posiada więcej niż jedno orzeczenie, legitymacja dokumentująca niepełnosprawność lub dokumentująca stopień niepełnosprawności wystawiana jest wyłącznie na podstawie ostatniego prawomocnego orzeczenia. WYMAGANE DOKUMENTY Wypełniony i podpisany wniosek (druk do pobrania). Aktualne zdjęcie (tło jasnobiałe) o wymiarach 35 x 45 mm Dokument potwierdzający tożsamość osoby niepełnosprawnej - do wglądu. Kserokopia dokumentu tożsamości osoby niepełnosprawnej w przypadku, gdy wniosek składa w jej imieniu inna osoba. Kserokopia powinna mieć zaczernione pola dotyczące imion rodziców oraz nazwiska rodowego. Ostatnie prawomocne orzeczenie wydane przez Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności lub wyrok sądu od którego nie wniesiono środka zaskarżenia – do wglądu. Uwaga! Orzeczenie prawomocne to orzeczenie wobec którego upłynął termin do wniesienia odwołania, czyli 14 dni licząc od daty odbioru orzeczenia wydanego przez Powiatowy Zespół ds. Orzekania o Niepełnosprawności i 30 dni w przypadku orzeczenia Wojewódzkiego Zespołu ds. Orzekania o Niepełnosprawności lub strona zrzekła się  prawa do wniesienia odwołania w organie, który orzeczenie wyda. Oświadczenie w tym przedmiocie musi być złożone przed organem, który orzeczenie wydał. MIEJSCE SKŁADANIA WNIOSKU Wniosek o wydanie legitymacji osoby niepełnosprawnej składa się we właściwym według miejsca zamieszkania, czyli stałego pobytu Powiatowym Zespole do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności. Mieszkańcy Wrocławia i powiatu wrocławskiego składają wniosek o wydanie legitymacji w Powiatowym Zespole do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności we Wrocławiu, pl. Solidarności 1/3/5, pokój nr 316 - III piętro.  Uwaga! W celu ustalenia właściwości miejscowej powiatowego zespołu do wystawienia legitymacji, osoby posługujące się nowym dowodem osobistym bez informacji o adresie zameldowania zobowiązane są do podpisania oświadczenia o miejscu stałego zamieszkania. TERMIN ODBIORU LEGITYMACJI W związku  z tym  że Powiatowy Zespół przyjmuje jedynie wnioski o wydanie legitymacji i wprowadza dane do systemu informatycznego, a produkcja blankietów i ich personalizacja odbywa się w podmiocie zewnętrznym, wyłonionym przez Ministerstwo  Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej, nie jest możliwe otrzymanie legitymacji w dniu złożenia wniosku. O terminie odbioru legitymacji osoba niepełnosprawna będzie informowana korespondencyjnie lub telefonicznie. OPŁATA Za wydanie legitymacji nie wnosi się opłaty, natomiast za wydanie duplikatu legitymacji (w przypadku zagubienia/utraty, uszkodzenia/złego stanu technicznego) pobierana jest opłata w wysokości 15 zł. Wpłat można dokonywać w kasie Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej we Wrocławiu przy ulicy Strzegomska 6 lub na konto MOPS: 67 1020 5226 0000 6202 0417 1617 Ważne: w tytule przelewu należy podać imię i nazwisko oraz numer PESEL osoby niepełnosprawnej oraz czego opłata dotyczy. Kasy Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej czynne są od poniedziałku do piątku w godzinach od 10:00 do 14:00, a w ostatnim dniu roboczym miesiąca w godzinach 10:00 do 12:00. UPRAWNIENIA POSIADACZA LEGITYMACJI Podstawą do korzystania z systemu ulg i uprawnień przysługujących osobom niepełnosprawnym na podstawie różnorodnych przepisów jest orzeczenie, legitymacja osoby niepełnosprawnej potwierdza jedynie posiadanie orzeczenia. Uprawnienia osoby niepełnosprawnej, np. do ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego, komunikacją miejską, czy zniżek w dostępie do usług w obszarze m. in. sportu, kultury, turystyki świadczone przez jednostki samorządu terytorialnego wynikają z posiadania orzeczenia o niepełnosprawności lub stopniu niepełnosprawności. Legitymacja jest natomiast dokumentem potwierdzającym wydanie przedmiotowego orzeczenia, dlatego też do czasu uzyskania legitymacji, osoba niepełnosprawna może posługiwać się ważnym orzeczeniem.   WZÓR LEGITYMACJI Nowy wzór legitymacji przewiduje możliwość zamieszczenia w niej informacji dotyczących stopnia niepełnosprawności oraz symbolu przyczyny niepełnosprawności. Informacje te będą zamieszczane – za pomocą kodu QR – jedynie na wniosek osoby zainteresowanej lub przedstawiciela ustawowego dziecka. INFORMACJE NA TEMAT KART PARKINGOWYCH KLIKNIJ TUTAJ

Formy pomocy

Monika Stołowska

05.12 2014

Karta parkingowa

  Zasady wydawania kart parkingowych dla osoby niepełnosprawnej Od dnia 1 lipca 2014 roku organem wydającym kartę parkingową jest przewodniczący powiatowego zespołu do spraw orzekania o niepełnosprawności. Karty parkingowe dla osoby niepełnosprawnej wystawiane są wyłącznie na podstawie orzeczeń zespołu orzekającego o niepełnosprawności, wydanych od  1 lipca 2014 r., tj. zgodnie z obowiązującymi od tego dnia nowymi  kryteriami oceny ograniczeń osoby niepełnosprawnej w samodzielnym poruszaniu się. Wyjątek:  od powyższej zasady wyjątek dotyczy osób niepełnosprawnych w stopniu znacznym, które posiadają orzeczenia wydane przed 1 lipca 2014 r. wraz z symbolem przyczyny niepełnosprawności 04-O (choroby narządu wzroku), 05-R (upośledzenie narządu ruchu) lub 10-N (choroba neurologiczna). Osoby posiadające tego rodzaju orzeczenia uzyskają kartę parkingową bez konieczności ponownego orzekania się - na podstawie dotychczasowego orzeczenia, jeżeli zawiera ono wskazanie do karty parkingowej  (w punkcie 9 szczegółowych wskazań). Pozostałe osoby muszą uzyskać nowe orzeczenie o niepełnosprawności lub o stopniu niepełnosprawności. Obecnie uprawnienie do karty parkingowej zespoły orzekające mogą wskazać wyłącznie: osobie ze znacznym stopniem niepełnosprawności mającej znacznie ograniczone możliwości samodzielnego poruszania się, osobie z umiarkowanym stopniem niepełnosprawności mającej zarówno  znacznie ograniczone możliwości samodzielnego poruszania się jak i przyczynę niepełnosprawności oznaczoną symbolem 04-O (choroby narządu wzroku) lub 05-R (upośledzenie narządu ruchu) lub 07-S (choroby układu oddechowego i krążenia) lub 10-N (choroba neurologiczna), osobie niepełnosprawnej, która nie ukończyła 16 roku życia mającej znacznie ograniczone możliwości samodzielnego poruszania się, przy czym miarą tego ograniczenia w przypadku dzieci jest ocena sprawności motorycznej stosownie do wieku dziecka.   Tryb wydawania karty parkingowej Wniosek o wydanie karty parkingowej można złożyć w dowolnie wybranym powiatowym zespole do spraw orzekania o niepełnosprawności. We Wrocławiu wniosek składa się w siedzibie Powiatowego Zespołu pl. Solidarności 1/3/5, III piętro – pokój nr 316.   Osoba niepełnosprawna składa wniosek osobiście z wyjątkiem: osoby, która nie ukończyła 18. roku życia, za którą wniosek składają rodzice lub ustanowieni przez sąd opiekunowie albo jeden z rodziców lub ustanowionych przez sąd opiekunów; osoby ubezwłasnowolnionej całkowicie pozostającej pod władzą rodzicielską, za którą wniosek składa jeden z rodziców; osoby ubezwłasnowolnionej całkowicie niepozostającej pod władzą rodzicielską lub osoby ubezwłasnowolnionej częściowo, za którą wniosek składa odpowiednio opiekun lub kurator ustanowiony przez sąd.   Wymagane dokumenty   Wypełniony i podpisany wniosek (druk do pobrania). Wniosek jest podpisywany przez wnioskodawcę w obecności pracownika powiatowego zespół. Aktualne zdjęcie (tło jasnobiałe) o wymiarach 35 x 45 mm Dokument potwierdzający tożsamość osoby niepełnosprawnej - do wglądu. Dowód dokonania wpłaty 21 zł. Prawomocne orzeczenie wydane przez Zespół do Spraw Orzekania  o Niepełnosprawności lub Wyrok Sądu od którego nie wniesiono środka zaskarżenia – do wglądu.   Uwaga! Orzeczenie prawomocne to orzeczenie wobec którego upłynął termin do wniesienia odwołania, czyli 14 dni licząc od daty odbioru orzeczenia wydanego przez Powiatowy Zespół ds. Orzekania o Niepełnosprawności i 30 dni w przypadku orzeczenia Wojewódzkiego Zespołu ds. Orzekania o Niepełnosprawności lub strona zrzekła się  prawa do wniesienia odwołania w organie. Oświadczenie w tym przedmiocie musi być złożone przed organem, który orzeczenie wydał. Ważne: składając wniosek należy przedłożyć do wglądu dowód osobisty oraz oryginał  prawomocnego orzeczenia o niepełnosprawności, o stopni niepełnosprawności lub  o wskazaniach do ulg i uprawnień.   Prawomocne orzeczenie to orzeczenie wobec którego upłynął termin do wniesienia odwołania lub zrzeczono się prawa do wniesienia odwołania.   Ważne: dowód wpłaty należy dołączyć do wniosku o wydanie karty parkingowej, a nie do wniosku o wydanie orzeczenia o niepełnosprawności lub o stopniu niepełnosprawności, złożonego w celu ustalenia uprawnień do karty parkingowej. Przed dokonaniem wpłaty należy upewnić się, czy posiadane orzeczenie uprawnia do otrzymania karty parkingowej. Wpłat można dokonywać w kasie Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej we Wrocławiu przy ulicy Strzegomska 6 lub na konto MOPS:  67 1020 5226 0000 6202 0417 1617 Ważne: w tytule przelewu należy podać imię i nazwisko oraz numer PESEL osoby niepełnosprawnej.   Kasy Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej czynne są od poniedziałku do piątku w godzinach od 10:00 do 14:00, a w ostatnim dniu roboczym miesiąca w godzinach 10:00 do 12:00.   Karta parkingowa dla placówki Kartę parkingową wydaje się placówce zajmującej się opieką, rehabilitacją lub edukacją osób niepełnosprawnych mających znacznie ograniczone możliwości samodzielnego poruszania się. Kartę parkingową placówce wydaje się na okres 3 lat. Wniosek placówki składa osoba upoważniona do jej reprezentowania. Składając wniosek o wydanie karty parkingowej dla placówki wnioskodawca oświadcza o: posiadaniu upoważnienia do reprezentowania placówki, prowadzeniu przez placówkę działalności w zakresie opieki, rehabilitacji lub edukacji osób z niepełnosprawnością, mających znacznie ograniczone możliwości samodzielnego poruszania się i uprawnieniu do uzyskania karty parkingowej. Uwaga: Składając wniosek przedstawia się do wglądu dowód rejestracyjny pojazdu placówki. Numer rejestracyjny samochodu będzie wpisany w kartę parkingową wystawioną dla danej placówki.   Odbiór karty parkingowej  W przypadku spełnienia warunków do otrzymania karty parkingowej, przewodniczący zespołu w terminie 30 dni od dnia złożenia wniosku spełniającego wymogi formalne, informuje osobę niepełnosprawną lub placówkę o terminie i miejscu odbioru karty. Kartę należy odebrać osobiście po okazaniu dokumentu potwierdzającego tożsamość albo przez ustanowionego pełnomocnika po okazaniu przez niego dokumentu potwierdzającego jego tożsamość oraz przedłożeniu pisemnego pełnomocnictwa do odbioru karty. Oświadczenie o upoważnieniu innej osoby do odbioru karty parkingowej można złożyć w momencie składania wniosku o wydanie karty (na druku wniosku).   Uprawniania właściciela karty parkingowej Karta parkingowa jest wystawiona na osobę niepełnosprawną. Z przywilejów wynikających z posiadania karty parkingowej korzysta osoba niepełnosprawna, która kieruje  pojazdem samochodowym, a także osoba, która przewozi osobę niepełnosprawną legitymującą się kartą parkingową. Kartę parkingową należy umieścić za przedniej szybą pojazdu samochodowego, a jeśli pojazd nie posiada przedniej szyby – w widocznym miejscu w przedniej części pojazdu, w sposób eksponujący widoczne zabezpieczenia karty oraz umożliwiający odczytanie jej numeru i daty ważności. Karta obowiązuje na terenie naszego kraju oraz w krajach Unii Europejskiej. Karta parkingowa potwierdza uprawnienia: do korzystania z miejsc parkingowych wyznaczonych dla osób z niepełnosprawnością (tzw. kopert) oraz do niestosowania się do następujących znaków drogowych:     Wzór karty parkingowej dla osób z niepełnosprawnością Wzór karty parkingowej określony jest w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z 25 czerwca 2014 r. w sprawie wzoru oraz trybu wydawania i zwrotu kart parkingowych.                                PODSTAWA PRAWNA WYDANIA KART PARKINGOWYCH Ustawa z dnia 20 czerwca 1997r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2021 r., poz. 450, ze zm.) Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 25 czerwca 2014 r w sprawie wzoru oraz trybu wydawania i zwrotu kart parkingowych (j. t. Dz. U. z 2016 r. poz. 1438) Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18 czerwca 2014 r. w sprawie rodzaju placówek uprawnionych do uzyskania karty parkingowej (Dz. U. z 2014 r. poz. 818). Ustawa z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych   (j. t. Dz. U. z 2016 r. poz. 2046 ze zm.) Informacje dotyczące orzecznictwa - Strona Pełnomocnik Rządu ds. Osób Niepełnosprawnych

Formy pomocy

Monika Stołowska